WONEN IN ITALIË – Vrienden
Ik zit heerlijk met m'n pantoffels voor de houtkachel. Het weer is beroerd, dus ik hoef even niks. Niet te lopen, nergens naartoe. Hier was ik wel aan toe na vier weken rondreizen door Nederland.
Als je, zoals ik op latere leeftijd in het buitenland gaat wonen, betekent dat, dat je in Nederland een vriendenkring achterlaat. Tenminste zo is dat bij mij. Vrienden die ik al dertig/veertig jaar ken, die m'n ouders hebben gekend en met wie je heel wat avonturen hebt beleefd.
Lees meer
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.