WONEN IN ITALIË – (Ont)spannend leven
Ik loop de badkamer in want ik moet nodig naar de wc. Vanaf de wasmand kijkt een harig diertje mij aan. Ik slaak een gil. Hij springt van de mand af en begint langs de muur te lopen. "Totòòò! Pinòòò" schreeuw ik. Maar het enige wat ik hoor, is het klepperen van het kattenluik. Beide poezen zijn geschrokken naar buiten gerend.
De rest van de dag neem ik telkens een tegenspartelende poes onder de arm mee als ik naar de wc moet. Van de ghiro, zevenslaper of relmuis geen spoor meer. De poezen miauwen en krabbelen aan de deur als ik op de wc zit, want die willen daar helemaal niet zijn. Nu maar hopen dat hun gemauw de ghiro het huis heeft uitgejaagd.
Lees meer
(Ont)spannend leven
Ik loop de badkamer in want ik moet nodig naar de wc. Vanaf de wasmand kijkt een harig diertje mij aan. Ik slaak een gil. Hij springt van de mand af en begint langs de muur te lopen.........
Lees meer
Wie snapt het nog?
Corona bepaalt nog steeds ons leven. "Vroeger hadden we het nog wel eens over hoe de hazelnoten erbij stonden of over de aardappelen" zegt Beppe grijnzend als ik me bij de koffiedrinkers voor de bar voeg........
Lees meer
Dorp na dorp gevaccineerd
Ik rijd omhoog naar Mombarcaro. Bij een zijweg staan twee auto's naast elkaar stil omdat de bestuurders vanuit hun open raam met elkaar zitten te praten. Ik stop ook want ik herken Franca, het kattenvrouwtje........
Lees meer
Geprikt
Ik ben drie uur te vroeg in Borgo San Dalmazzo. Gelukkig is het prachtig weer en is het een heel aardig stadje. Het ligt zo dicht tegen de Alpen aan dat je meteen achter de bebouwing witte bergtoppen ziet oprijzen........
Lees meer
Kook-stress
Duitse vrienden kwamen voor het eerst bij me eten. Ik wilde nu eens iets originelers maken dan de eeuwige mozzarella met tomaat als voorgerecht........
Lees meer
Euforie
Toen ik gisteravond de televisie aan zette, stond op RAI 1 Roberto Begnini uit de Divina Commedia van Dante te reciteren, en was op RAI 2 een schitterend concert bezig ter gelegenheid van het 1600-jarig bestaan van Venetië als stad.......
Lees meer
Code rood
Sinds maandag ligt Piemonte in een rode zone. Dat betekent dat we maar 1x per dag en alleen met een noodzakelijke reden ons huis uit mogen (bv. om een boodschap te doen).......
Lees meer
Naar huis
Ik ben weer thuis. Gistermorgen om kwart over elf stond ik weer aan de Zwitsers/Italiaanse grens in de Grote Sint Bernard-tunnel. Deze keer werd iedere auto aangehouden.......
Lees meer
Een tripje naar Nederland
Zeven weken mijn moeder niet gezien, dus tijd voor een tripje naar Nederland. Het klinkt simpel maar dat is het niet in coronatijd......
Lees meer
De buren
En daar stonden ze dan in hun voortuin. Met hun medische mondkapjes voor, hadden ze wel iets weg van twee olifantjes zonder slurf. Silvana en Edoardo Piccinini......
Lees meer
Tussentijd
Het is bewolkt, maar droog. Kom net terug van m'n dagelijkse wandeling. Ben altijd buiten adem omdat je hier, waar je ook heen loopt, altijd weer naar boven moet......
Lees meer
Lente in het hoofd
Gisteren had ik opeens de lente in m'n hoofd. Het was zo'n prachtige dag, blauwer kon de lucht niet worden. Ook kon ik voor het eerst mijn tuin inlopen......
Lees meer
Bijna brand
De sneeuw smelt. Hier en daar is het groen alweer zichtbaar. Ik meende vanmorgen ook al een lenteachtig gefluit te horen. Een koolmeesje op vrijersvoeten misschien?......
Lees meer
Winterperikelen
Ik sta bij de vuilcontainers met een volle vuilniszak. Daar komt een vrouwtje op me af dribbelen met een donkerrode ijsmuts over haar hoofd en een lichtblauw mondkapje voor......
Lees meer
Quarantaine
De twee weken quarantaine zijn voorbij. Ik had het ook wel een beetje nodig om weer in mijn huis te aarden en te wennen aan de winter die hier nu heerst......
Lees meer
Terug
De verwarming beneden is aan, de verwarming boven, de pallet-kachel, de houtkachel en zelfs de oven heb ik aangezet als warmtebron, maar nòg heb ik het koud. Ben sinds een week weer thuis en ik moet zeggen: het valt me niet mee......
Lees meer
Corona-paniek
De dag begon zoals alle andere dagen. Ontbijten, krantje, douchen en vervolgens naar de bar voor een eerste koffie. Ik kwam gelijk aan met Giorgio die mij met de tuin helpt......
Lees meer
C.. (corona) met peren
De hele middag in de keuken gestaan. Alleen maar om een taart en een soepje te maken. Morgen komen twee vriendinnen hier uit het dorp bij me eten. Wat benijd ik vrouwen die dat zo even doen, een taart bakken......
Lees meer
Mondkapjes en pannenkoeken
"Drie kleine kleutertjes, die zaten voor de bar, op een mooie dag in oktòòòber..." Het zijn Anna, Giacomo en Cristina.....
Lees meer
Weer thuis
Ik ben op weg naar de kapper. Bij Costalunga schiet een auto achter mij de weg op. In een rek aan de voorkant van de auto ligt een enorm wild zwijn. Door m'n achteruitkijkspiegeltje moet ik steeds naar het dode beest kijken.....
Lees meer
Een tweede huis, een ramp
"Ineke, hij heeft getekend! Ik ben het huis kwijt! Er is een last van m'n schouders gevallen." Ik heb vriend Peter uit Amsterdam aan de telefoon.....
Lees meer
De ideale gastheer
Ik ben op vakantie in eigen land, zou je kunnen zeggen. Ik ben in Italië immers 'residente'. Woensdag kwam vriendin Marianne aan in Genua en donderdag reden we naar de Marche.......
Lees meer
Zomaar een weekend
Maandagmorgen werd ik wakker van een geluid dat me deed denken aan knappende takjes. Ik sloop mijn bed uit richting raam......
Lees meer
De familiewoning
Ik ben nog maar één dag terug uit Nederland en ik zit alweer op de weg. Ik heb een afspraak met mijn vriendinnen Egle en Franca......
Lees meer
- De beslissing
- Lees meer
- (Ont)spannend leven
- Wie snapt het nog?
- Dorp na dorp gevaccineerd
- Geprikt
- Kook-stress
- Euforie
- Code rood
- Naar huis
- Een tripje naar Nederland
- De buren
- Tussentijd
- Lente in het hoofd
- Bijna brand
- Winterperikelen
- Quarantaine
- Terug
- Corona-paniek
- C.. (corona) met peren
- Mondkapjes en pannenkoeken
- Weer thuis
- Een tweede huis, een ramp
- De ideale gastheer
- Zomaar een weekend
- De familiewoning
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.