WONEN IN ITALIË – Corona-paniek
De dag begon zoals alle andere dagen. Ontbijten, krantje, douchen en vervolgens naar de bar voor een eerste koffie. Ik kwam gelijk aan met Giorgio die mij met de tuin helpt. Alleen deze zomer niet door een operatie. We gingen samen aan één van de tafeltjes zitten om bij te kletsen.
Mijn telefoon ging. Op de display stond met grote letters: Sint Jan, het zorgcentrum van m'n moeder. Ik schrok. Aan de andere kant van de lijn klonk de stem van Nicole, één van de verpleegkundigen. "Ineke je moeder voelt zich helemaal niet goed. Ze klaagt over hoofdpijn en over keelpijn. Het zou corona kunnen zijn. We willen haar voor alle zekerheid laten testen."
Lees meer
Corona-paniek
De dag begon zoals alle andere dagen. Ontbijten, krantje, douchen en vervolgens naar de bar voor een eerste koffie. Ik kwam gelijk aan met Giorgio die mij met de tuin helpt......
Lees meer
C.. (corona) met peren
De hele middag in de keuken gestaan. Alleen maar om een taart en een soepje te maken. Morgen komen twee vriendinnen hier uit het dorp bij me eten. Wat benijd ik vrouwen die dat zo even doen, een taart bakken......
Lees meer
Mondkapjes en pannenkoeken
"Drie kleine kleutertjes, die zaten voor de bar, op een mooie dag in oktòòòber..." Het zijn Anna, Giacomo en Cristina.....
Lees meer
Weer thuis
Ik ben op weg naar de kapper. Bij Costalunga schiet een auto achter mij de weg op. In een rek aan de voorkant van de auto ligt een enorm wild zwijn. Door m'n achteruitkijkspiegeltje moet ik steeds naar het dode beest kijken.....
Lees meer
Een tweede huis, een ramp
"Ineke, hij heeft getekend! Ik ben het huis kwijt! Er is een last van m'n schouders gevallen." Ik heb vriend Peter uit Amsterdam aan de telefoon.....
Lees meer
De ideale gastheer
Ik ben op vakantie in eigen land, zou je kunnen zeggen. Ik ben in Italië immers 'residente'. Woensdag kwam vriendin Marianne aan in Genua en donderdag reden we naar de Marche.......
Lees meer
Zomaar een weekend
Maandagmorgen werd ik wakker van een geluid dat me deed denken aan knappende takjes. Ik sloop mijn bed uit richting raam......
Lees meer
De familiewoning
Ik ben nog maar één dag terug uit Nederland en ik zit alweer op de weg. Ik heb een afspraak met mijn vriendinnen Egle en Franca......
Lees meer
Nergens meer thuis
Luisa is een Italiaanse uit Monesiglio. Ze sprak me een keer in het Nederlands aan toen we na een concert samen het castello uitliepen......
Lees meer
Corona-ganzenbord
Toch maar weer een weekje naar m'n moeder. Omdat het nu kan. Je weet niet hoe de situatie over een paar weken is......
Lees meer
De week van Jan en Jenny
Broer Jan komt logeren. Helaas kwam hij aan met een kapotte auto. Net als mijn zus vorig jaar. Hoop niet dat dat een familie-traditie wordt......
Lees meer
Pensionada
De middag loopt ten einde. Dorpsgenoot Bruno loopt met de maaimachine door m'n tuin. Hij is net begonnen met maaien omdat het eerder op de dag te heet was......
Lees meer
Zoet en zuur
Dit is nou zo'n moment waarop je ooit verliefd bent geworden op dit land. Op een zwoele zomeravond tijdens een open lucht concert.....
Lees meer
Corona-malheur
We zitten een ijsje te eten voor de bar. Ik, Grazia en haar kleinkinderen Mattia en Guglia. Daar komen Bruna en Nando aan, twee tachtigers die zich altijd flink roeren......
Lees meer
Pronto soccorso
Vroeg of laat, dan is het zo ver. Dan kom je op de 'pronto soccorso' terecht, oftewel de 'eerste hulp'. Bij mij gebeurde dat afgelopen zondag......
Lees meer
Weer thuis
Het is zomer in Mombarcaro. Naast mij hoor ik geklater en de kinderstemmetjes van de buurkinderen die in een zwembadje in de tuin spelen. Gegil, gehuil, gelach en de snerpende stemmen van de mamma's en de nonna's wisselen elkaar af......
Lees meer
Afscheid
Langzaam zie ik haar de gang inlopen, richting haar kamer. De smalle rug iets gebogen achter de rollator. Met pijn in het hart strelen mijn ogen haar dunne nekje en haar grijze haren.....
Lees meer
Mijn leven in Uden
Mijn leven in Piemonte speelt zich nu even in Uden af. Want doordat ik in Italië woon, ben ik eens in de zo veel tijd een paar weken permanent bij mijn moeder.....
Lees meer
Terug naar Uden
Maandag gingen de grenzen met Frankrijk en Zwitserland weer open. Maandagochtend om zes uur zat ik al in de auto. Met een tas vol latex handschoenen, mondkapjes, desinfecterende doekjes en handgel.....
Lees meer
La vita si continua
Het leven kabbelt voort. Ondanks Covid 19. We gaan weer bij elkaar eten, je kunt weer naar de kerk als je wilt en het barst overal van de terrassen. Op straat dragen veel mensen een mondkapje.....
Lees meer
- De beslissing
- Lees meer
- Corona-paniek
- C.. (corona) met peren
- Mondkapjes en pannenkoeken
- Weer thuis
- Een tweede huis, een ramp
- De ideale gastheer
- Zomaar een weekend
- De familiewoning
- Nergens meer thuis
- Corona-ganzenbord
- De week van Jan en Jenny
- Pensionada
- Zoet en zuur
- Corona-malheur
- Pronto soccorso
- Weer thuis
- Afscheid
- Mijn leven in Uden
- Terug naar Uden
- La vita si continua
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.