WONEN IN ITALIË – Met een omweg naar Sarajevo
Ik ben onderweg naar Nederland. Niet om daar te blijven, maar om van daaruit met twee vrienden naar Sarajevo te vliegen.
Dat zit zo: wij gaan onze vriend Giorgio opzoeken. Hij en zijn vrouw Rada hebben een zomerhuis in Banja Luka, in Bosnië.
Giorgio hebben wij alle drie in Mombarcaro leren kennen als onze hulp bij het onderhoud van huis, tuin en zwembad.
Mijn twee vrienden hadden ook ooit een huis in Mombarcaro. Dat verhuurden ze als ze weer in Amsterdam zaten, ze werken namelijk allebei nog.
Zo is er een band gegroeid tussen ons en de familie Milosevic. Ik zie Giorgio regelmatig, omdat hij eens in de drie weken mijn gras komt maaien. Dat kan ik niet zelf omdat mijn tuin schuin naar beneden afloopt.
Mijn twee vrienden verkochten hun huis hier, te veel gedoe, en ze wilden ook nog wel eens iets anders zien dan Mombarcaro.
Vorig jaar stelde Giorgio opeens voor dat we met z'n drieën naar hun huis bij Banja Luka zouden komen. Dan konden we eens een paar dagen met elkaar vakantie vieren en bijpraten.
Wij vonden dat helemaal niet zo'n gek idee, te meer daar we geen van drieën ooit in voormalig Joegoslavië zijn geweest.
Bovendien heeft Giorgio me veel over de oorlog in Bosnië in de jaren '90 verteld. Zijn ouders kwamen om bij een bombardement aan het eind van de oorlog.
Het familiehuis is inmiddels weer herbouwd en daar gaan we nu logeren. Voor mijn werk bij het Journaal heb ik me destijds veel beziggehouden met deze oorlog. Ik ben zeer benieuwd hoe het daar nu is en wat voor land ik aantref.
Mijn twee Amsterdamse vrienden hebben een rondreis samengesteld die leidt langs Sarajevo, Mostar, Dubrovnik en Split. We blijven een dag of drie bij Giorgio en Rada en bezoeken dus ook Banja Luka.
Giorgio spiegelt mij steeds super-enthousiast voor hoe wij onze dagen daar gaan doorbrengen. Met varken aan spit, veel bier drinken, muziek maken en dansen.
Ik denk dat wij hem wel een beetje gaan afremmen. Maar het wordt ongetwijfeld gezellig bij deze hartelijke mensen. En een varkenslapje met een pilsje gaat er bij mij ook wel in. Weer eens wat anders dan pasta.
Vandaar dat ik dus nu met een omweg naar Sarajevo reis. Eerst naar de vrienden in Amsterdam en dan met z'n drieën dit nieuwe avontuur tegemoet.
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
