WONEN IN ITALIË – Stamppot

Vanavond krijg ik twee vrouwen, laten we zeggen beginnende vriendinnen, op bezoek die hutspot bij me komen eten. Ik kan best aardig koken, maar koken voor anderen veroorzaakt bij mij altijd veel stress.

Dagen van te voren ben ik al aan het boodschappen doen en op de dag zelf en soms zelfs ook de dag ervoor, ben ik de hele dag aan het koken zodat ik tijdens 't etentje alles klaar heb. Dat is deze keer ook het geval. De hutspot zit al in een ovenschaal en de soep en de tiramisu staan in de ijskast.

Het begon met: "Wat eten jullie eigenlijk in Holland? Wat is nou echt Nederlands?" Ik vertel dat we in Nederland tegenwoordig veel gerechten van buitenlandse keukens eten, zoals Indonesisch, Italiaans, Chinees, Spaans of Thais.

Maar dat er wel typisch Nederlandse gerechten zijn en dat één daarvan stamppot is, echte winterkost. Ik leg uit dat het een geprakte pot is van aardappelen met een groente. En dat die groente kan variëren in wortels met ui, boerenkool, rode kool, prei, andijvie, zuurkool en zelfs spruitjes.

"We koken de aardappelen en de groente eerst, dan gooien we ze bijelkaar, doen er wat boter en melk bij en dan stampen maar met een speciale stamper. Daarna op smaak brengen met peper en zout. En er hoort een worst bij."

"Dat lijkt me best lekker"zegt Elisa. " Zou ik dat niet een keer bij je mogen komen eten?" Natuurlijk mag dat en ik vraag Sara er ook meteen bij, die vindt alles heerlijk als ze maar niet zelf hoeft te koken.

Tussen 6 en 7 staan ze voor de deur. Elisa met een fles Prosecco en Sara met koekjes en een pot honing. Ze willen meteen de Nederlandse specialiteit zien. "Wat zit er nou precies in?" vragen ze terwijl ze het fleurige oranje gerecht met interesse bekijken. Ik vertel het en vervolgens gaan we eerst een aperatiefje drinken.

Drie vrouwen bijelkaar. Het is een gekakel van jewelste. Relaties, echtscheidingen, kinderen, ex-mannen, het komt allemaal aan de orde. Vervolgens wordt het hele dorp doorgenomen. Na deze avond ben ik een stuk beter op de hoogte van de onderlinge relaties en vetes in Mombarcaro.

Even later zitten we aan de stamppot of hutspot. Ze zeggen dat ze het lekker vinden maar ik vind hem zelf net niet smeuïg genoeg. Ik laat ze ook de stamper zien waarmee de hutspot fijngestampt wordt. Ze zeggen dat de Italiaanse keuken ook zoiets kent maar dan om puree mee maken.

Ik houd tweederde van de schaal over. "Mag ik dat mee naar huis nemen Christina?" vraagt Sara. "Ik ben even heel onbeleefd maar dat eet jij niet in je eentje op." Ik ben allang blij dat ik niet een hele week hutspot hoef te eten.

Om half elf gaat Sara met een schaal hutspot blij naar huis. "Voor drie dagen eten voor mij en de kinderen!" Juicht ze. Ik neem dus maar aan dat de kennismaking met onze hutspot goed is bevallen.

Meer van Ineke www.metinekeinitalie.nl