WONEN IN ITALIË – Luxe-problemen

Soms heb ik het idee dat ik een klein bedrijfje run. Een eigen huis op het platteland van Italië is gewoon een baan. Er is namelijk altijd iets met zo'n huis.

Verwarming die het niet doet, de kabel van de tv-antenne die is los gewaaid, lekkage onder de douche, een kapotte hor, gras dat tot kniehoogte staat....

Na een week Nederland, stapte ik op een maandag mijn huis weer binnen. Ik had net m'n koffer neergezet of daar ging de klopper. Mijn klusjesman Flavio en de geometra Andrea stonden voor de deur. Ze kwamen voor het hek waar ik een paar weken geleden over schreef. Of ik ook even mee ging dan kon Flavio ook aan mij uitleggen hoe hij het precies ging maken. Ik stond te popelen.

M'n boodschappen stonden nog in de auto. Toen ik die even snel binnen zette, kwam ik erachter dat de verwarming het niet deed. De radiatoren bleven koud. Mijn combiketelmannetje in Belvedère Langhe gebeld. Hij was er binnen een half uur, God zij geprezen.

Even later deed de verwarming het weer maar het mannetje raadde me aan een automatische waterbijvuller te laten maken. Ik stuurde mijn loodgieter meteen een appje. Dan kan hij ook meteen de lekkage onder de douche maken. Iedere ochtend na het douchen heb ik een plas water op de vloer naast de keukentafel.

Hierna kreeg ik eindelijk de tijd om van mijn eerste avond thuis te genieten. Even rust.

Een ander probleem dat ik ook maar meteen besloot aan te pakken, was een deur te laten maken tussen de badkamer en de ruimte waar de combiketel staat. Om in die ruimte te komen, moet ik een houten schot verplaatsen waar ik me iedere keer bijna een hernia aan vertil.

Ik klamp overbuurman Valter aan en op zaterdagavond komt ie de maten van de deur opnemen. Hij heeft ook nog een hor van mij onder handen. Daar ben ik een paar keer doorheen gelopen, je ziet 'm nl. haast niet, waardoor hij behoorlijk is beschadigd. De hor komt ie één dezer dagen plaatsen, belooft ie me.

Er was overigens ook een meevaller bij thuiskomst: de kabel van de tv-antenne was gerepareerd door mijn knappe elektriciën Alex. Die was bij de laatste storm los gewaaid. Hij stuurt net een mail dat hij morgen z'n geld komt halen. Dat betekent dat ik even naar de bank in één van de dorpen verderop moet om geld te pinnen.

Dan de tuin. Het heeft eindelijk geregend en dat betekent dat alles wat leeft een groeispurt heeft ingezet. Het gras staat binnenkort tot m'n knieën. Daarvoor krijg ik hulp van het Bosnische echtpaar Giorgio en Rada. Zij doen al het grovere werk in m'n tuin, zoals snoeien, het aflopende grasveld maaien.

Zelf ga ik het onkruid te lijf dat overal opduikt, verzorg ik de borders, de rozen tegen het huis. Zaai ik groentes in de moestuin en plant ik nieuwe bloemen bij. Ik heb bij Giorgio ook een tweede terras besteld, dat zal hij binnenkort gaan aanleggen. En zo blijf je bezig...

Ik denk wel eens: als ik 80 ben, als ik dat haal, dan huur ik een heerlijke luxe flat met balkon.

Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Het zijn tenslotte allemaal luxe-problemen. Er is ook een andere kant. Een oud maar zeldzaam knus huis met een tuin waarin ik dadelijk weer alle dagen zit te genieten van de vlinders, de bloemen en het geluid van de krekels dat sinds gisteren weer terug is. Nee, laat die flat nog maar even zitten.

Meer van Ineke www.metinekeinitalie.nl