WONEN IN ITALIË – Facebookbezoek

Zaterdagmiddag. Sara aan de telefoon. "Christina, ik heb hier een Nederlands echtpaar in de winkel dat op zoek is naar jou." Ik denk eerst aan bekenden die toevallig in de buurt zouden kunnen zijn. "Hoe heten ze?" vraag ik."Zij heet Alice".

Er begint iets bij me te dagen. De enige Alice die ik ken, is een 'facebookvriendin' die ook gek is op Italië. Ze leest m'n posts op facebook en m'n weblog. Wat grappig dat ze nu naar Mombarcaro is gekomen.

"Waar zijn ze nu ?" vraag ik Sara. "Ze hebben een appartement gehuurd hier vlak naast de winkel". Nou, dan wacht ik het maar af. Logé Maud en ik hangen lui in twee stoelen met onze voeten op een tuintafel, als er opeens een auto stopt.

Er stapt een vrouw uit en ja hoor ik herken haar van de foto op Facebook. Ik begroet haar en haar man Jaap. Ze bewonderen het huis en de tuin en dan vraag ik of ze zin hebben in een wijntje. Jaap haalt zelf al een fles wijn te voorschijn. Even later zitten we met deze in feite volslagen vreemden gezellig te borrelen.

Ze vertellen dat ze op vakantie zijn geweest in Puglia en daarna naar het Gardameer, waar Alice oude vrienden wilde opzoeken. Omdat mijn facebook- posts en website haar belangstelling voor Mombarcaro en deze omgeving hadden gewekt, besloten ze via Piemonte terug naar huis te rijden.

Net zoals ik heeft Alice ook een 'italiaans' verleden met vakantieliefdes, studie Italiaans, vriendschappen en vele reizen. Haar lieve Jaap vertelt dat toen hij een relatie met Alice kreeg, hij niets met Italië had. Maar ze heeft hem met haar enthousiasme besmet want hij glundert als ie over hun vakanties vertelt.

We praten en we drinken en het is heel gezellig. "Wat doen jullie met eten?" We besluiten met z'n vieren naar de pizzeria in Niella Belbo te gaan. We treffen elkaar bij de bar in het dorp waar we nog een aperatiefje drinken. Dan rijden ze achter me aan naar Niella.

De pizza smaakt best, evenals de wijn en de limoncello. "Vertellen jullie eens wat over jezelf" zegt Alice op zeker moment. En voor we het weten, vertellen we in grote lijnen ons leven. Maar daarna zijn Alice en ook Jaap aan de beurt en vragen we ze het hemd van het lijf. Aan het eind van de avond is het net alsof we elkaar al jaren kennen.

Als Maud en ik de volgende ochtend om tien uur naar Murazzano rijden, herkennen we ze meteen op hun balkonnetje. Als enigen van het hele complex zitten ze buiten te ontbijten. Typisch Hollands. Groot gelijk. We toeteren en rijden door. Die middag komen ze nog even langs om gedag te zeggen.

Ze zijn bescheiden. Willen niet blijven. Ze willen niet weer beslag op onze tijd leggen, denk ik. Of misschien willen ze ook wel gewoon een rustige avond met z'n tweeën zonder dat hun hele doopceel gelicht wordt.

Maud en ik maken de volgende avond de fles open die we van hen hebben gekregen. Zelfgemaakte wijn van hun vrienden aan het Gardameer, want de wijn zit in een fles met een etiket voor mineraalwater. Hij smaakt heerlijk. Onmiddellijk zetten we een berichtje op Facebook. Proost Alice en Jaap!

Meer van Ineke www.metinekeinitalie.nl