WONEN IN ITALIË – Weekend Ferrara
Regen en mist. Dan een paar dagen stralend weer. En dan weer regen en mist.
De zomer komt met horten en stoten op gang. Na iedere regenbui schiet het groen de grond uit. Maar ik kan weinig in de tuin doen. Alles is nat.
Het is niet meer koud, de buitendeur staat de hele dag open, dus ik hoor de vogels en ruik het vochtige groen. Gistermiddag na de regen de zon. Gauw met een biertje naar buiten. Maar ik kon het flesje niet eens leeg drinken, of er kondigde zich alweer een onweersbui aan.
Gelukkig was het het afgelopen weekend, vanaf donderdag, schitterend weer, ook in Ferrara. Ik was daar dat weekend met mijn Duitse vriendin Christa.
Christa had mij een paar jaar geleden al gevraagd een keer samen met haar naar Ferrara te gaan. Ze had 'De tuin van de Finzi Contini's' van Giorgio Bassani gelezen, dat gaat over het lot van de joden in Ferrara, tijdens het fascisme.
Ik ben ooit op Bassani afgestudeerd en heb in het verleden veel tijd in Ferrara doorgebracht. Ik logeerde altijd in de sfeervolle B & B van Adèle Orlandini, die zes jaar geleden helaas is overleden.
Christa stond hier donderdagochtend al om tien voor zeven voor de deur. In een rustig tempo reed ze naar Ferrara. Tegen enen zette ze de auto op de stoep voor Locanda Borgonuovo, waar Filippo, de zoon van Adèle, ons opwachtte.
De B & B ligt midden in het historisch centrum. Honderd meter van Locanda Borgonuovo is het terras van mijn favoriete café Giori, pal naast het kasteel. Daar gingen we als eerste heen. We dronken er een prosecco en toastten op de goede aankomst.
Ferrara heeft een prachtig oud centrum, gedomineerd door het immense kasteel d'Este, daarnaast talloze paleizen, de kathedraal met zijn spectaculaire facade en de schilderachtige straatjes van het oude ghetto.
Ferrara is ook een groene stad. Veel paleizen en kloosters verbergen achter hun gevels prachtige binnentuinen. Er zijn parken met eeuwenoude bomen en vergeet de twee prachtige begraafplaatsen niet, de christelijke, de Certosa, een monument op zich, en de verstilde joodse begraafplaats.
Tegelijkertijd is de stad jong, het is een studentenstad, het bruist er, zo ook weer het afgelopen weekend.
Overdag liepen we de zolen van onze schoenen, 18.000 passen, 16.000 passen.
We bezochten de 'highligts' maar v.a. een uur of half 7 stond er alleen nog maar borrelen en eten op het programma.
Als we dan het restaurant uitkwamen, vonden we een zinderende stad vol mensen. Getrommel klonk boven het geroezemoes uit. Wij erop af.
De vendelzwaaiers van de verschillende wijken gaven een voorproefje van hun optreden tijdens het palio eind mei. De mensen dromden samen en keken naar het spektakel van de vliegende vaandels. Tot diep in de nacht ging het getrommel door.
Daarnaast was er ook nog een theaterfestival. Door de hele stad heen traden groepen acteurs en acrobaten op, kaarten waren nergens nodig, je kon overal vrij gaan kijken.
Tot na middernacht zaten we op een terras te genieten van de zwoele temperatuur en de vrolijke sfeer.
Een aparte bijkomstigheid van dit weekend was dat ik zaterdag jarig was. Op de ochtend van mijn verjaardag kwam Filippo zingend met een taartje met 1 kaars erop de ontbijtsalon binnen. "Tanti auguri per te, tanti auguri per te...."
De andere gasten begonnen toen ook mee te zingen. Christa had een mooi cadeau voor me, dus alles bijelkaar begon de dag echt met een feestelijk tintje. Zondag weer naar huis, waar het zondagavond weer begon te regenen...
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
