WONEN IN ITALIË – Italiaans kattenleven

Vannacht bijna geen oog dichtgedaan. Het was de eerste nacht dat Totò en Pino de hele nacht buiten zijn gebleven. Ik lag maar te luisteren of ik het klepje van het kattenluikje niet op en neer hoorde gaan maar nee hoor, de heren waren aardig aan de zwier.

Soms hoorde ik buiten opeens een enorm kattengekrijs dat wees op een confrontatie. Waarschijnlijk met de buurkatten Pepe en Tigre uit Genua die hier tot september 'in villeggiatura' zijn. Mijn poezen zijn geobsedeerd door deze nieuwe buren, twee stadskatten.

Overdag zie ik Tigre vaak door de tralies van hun hek als een sfinx onafgebroken deze kant op kijken. En mijn tweetal zit regelmatig op het muurtje ertegenover, aan de rand van mijn tuin, terug te staren.

Om drie uur hield ik het niet meer uit en ging naar beneden. Meteen toen ik het licht van de keuken aan deed, kwam Totò enthousiast binnenstormen. Ik keek naar buiten en zag op het terras Pino achter een nachtvlinder aan springen. Maar hij kwam niet naar binnen.

Ik denk dat deze slimste van de twee allang in de gaten had dat ik meteen het kattenluikje zou afsluiten als ze beiden binnen zouden zijn. Ondertussen was Totò ook weer naar buiten gegaan. Ze hadden het duidelijk erg naar hun zin. De nachten zijn zwoel en er is natuurlijk van alles te beleven.

Ook Mina de kat van Grazia komt af en toe eens kijken. Goedmoedig komt ze dan aangeschommeld. Ze is niet meer één van de jongsten maar vanaf het begin wil ze al vriendin van mijn poezen worden. Vannacht zag ik haar voor het hek van Grazia zitten, onverstoorbaar, niet van plan zich tussen het jonge spul te begeven.

Franca, het poezenvrouwtje, heeft mij maanden geleden al uitgelegd dat het heel normaal is als poezen 's nachts buiten willen blijven. "Het zijn nachtdieren. 's Nachts gaan ze op jacht, vangen ze muizen." Kan wel zijn, dacht ik, maar 's nachts komen hier ook allerlei dieren te voorschijn die mijn poesjes met één beet naar de andere (poezen)wereld kunnen helpen. Vossen, wolven, slangen. En ze zijn pas een jaar oud.

Toen ik vanmorgen om zes uur de keuken binnen kwam, waren ze gelukkig binnen. Uitgeteld lagen ze allebei op een stoel. Voor de buitendeur lag een dood muisje, blijkbaar een cadeautje voor mij.

Tot diep in de middag waren ze moe en brak. Totò lag in volle lengte te slapen op de tuintafel en Pino lag opgekruld op een kussen van de tuinbank.

Ik heb ze vanavond met een list wel gelijktijdig binnen gekregen. Ze lijken het niet erg te vinden. Wat ze vannacht allemaal hebben uitgespookt weet ik niet maar ze liggen alweer in coma op de bank.

Net twee pubers na een nacht doorhalen.

Meer van Ineke www.metinekeinitalie.nl