WONEN IN ITALIË – De winkel van Sara

In de winkel van Sara is veel te koop. Maar denk maar niet dat je er even snel een tube tandpasta kunt gaan halen, dat is bijna onmogelijk bij Sara. Sara runt de enige winkel van het dorp. Bij binnenkomst staan er drie stoelen op een rijtje voor de wachtenden en die zijn ook meestal bezet. Sara met haar korte roodharige kopje troont achter haar toonbank en voert het hoogste woord. Meestal met degene die ze aan het helpen is maar ook de wachtenden roeren zich. Het duurt dus even voordat alles is gesneden, afgewogen, in de tas gestopt en afgerekend.

In de winkel staan de produkten tot aan het plafond opgetast. Er is een deel met schappen waar je zelf je benodigde spullen kunt zoeken. Er is een uitbouw vol kisten met groenten en fruit. Die dien je zelf in een plastic zakje te doen. Onder de toonbank van Sara liggen allerlei soorten vleeswaren en kazen, die Sara voor je afsnijdt. Afgelopen winter stond Sara met een soort Jan Klaasenmuts op achter de toonbank. In de winkel was het ijskoud. Soms brandde de kachel een beetje. Maar met al die etenswaren onder de toonbank, kan ik me voorstellen dat je het er niet heel heet kan stoken.

Op maandag is Sara dicht en op donderdagmiddag. Maar bijvoorbeeld ook op zondagmorgen of met Pasen kun je gewoon bij Sara terecht. Vorig jaar is de winkel ’s nachts overvallen, een bende stal alle sigaretten. Sara zag het gebeuren maar kon niets doen omdat ze bewapend waren: ze schoten in de lucht toen Sara haar huis tegenover de winkel uit kwam. Van een inzamelingsactie mbt de schade wilde ze niets weten. Ze kreeg de diefstal namelijk ook niet vergoed. Naar ik begreep omdat de verzekering hiervoor te duur is. Het is sappelen voor haar in de winkel. Ze voedt in haar eentje twee dochters op. Als ik naar de markt ga, of in een andere plaats ben, zorg ik er altijd voor dat ik de spullen die zij in voorraad heeft, bij haar koop. Zo hoop ik dat onze winkel in Mombarcaro nog een tijdje blijft bestaan.

Die enkele keer dat ik Sara alleen aantref, hebben we hele gesprekken. Het is een dappere vrouw. Ze wil eigenlijk nog zo veel maar financien en kinderen stellen hun grenzen. Ik had haar verteld over Monteisola, het eiland in het Iseomeer waar ik zo vaak op vakantie ben geweest. In juni is ze er ook heengegaan. Maar slechts twee dagen. Dat is haar hele vakantie. Twee dagen. Vorig jaar ging ze met haar vriend 4 dagen naar Parijs. Ze kwam zielsgelukkig weer terug. Wat ben ik toch verwend denk ik dan.